Sevgiliyi unutmamı aşk yasak kılmıştır,
Eğer sevgili uzaklaşarak beni cezalandırsa, cezası tatlı gelir bana.
Hiç ondan gayrısına yönelebilir miyim, haşa!
Kalbim onun aşkında ölüp bitiyorken…
Sevgili konuştuğunda tüm vücudumla ittiba ederim sözlerine,
Sevgilinin kelamı ne güzel şifadır, ne güzel devadır.

Ah onlara yakın olduğumuz günler,
Bana sundukları zevkin saf şerabı ve kavuşmanın ferahlığı…
Ne zamanki perdeler ortadan kalktı,
Bana ünsiyetin kutsal ve arı içeceğini sundular.
Suleyma* dedi ki gördüklerinle gönlün ferah olsun,
Yakınlığa erdin, artık razı ol.

Bilmez misin, sevgiliye vasıl olmak çok nadir bir makamdır,
Öyle aziz ve yüksek ki meteorlar dahi ulaşamaz.
Bizim mabedimiz korunmuştur, ulaşmak için ruhunu feda etmen gerekebilir.
Bilmez misin aşkın basamakları zor ve çetindir…
Kaç âşık bu yolda yoruldu da kalplerine sekinet verecek bir bakış alamadılar.

Aşk ateşi her tarafında tutuşur,
Göz kapakları ise bol yağmuru olan bulutlar gibidir…
Ruhunun kısa bir anda bir makamdan diğer makama geçişlerini görür,
Ve bu yolculuğu bir günmüş gibi düşünse günah işlemiş olur…
Her kim hayatta kalmak ister ve bir bakış ararsa aşkında ölsün,
Eğer ruhunu vermeye hazır değilsen, bu yola adım dahi atma…
_________
* Süleyma sevgilinin metaforudur.