Bio: Sh. ‘Ali Wafa | الشيخ علي وفا
Sh. 'Ali Wafa
الشيخ علي وفاb. 761 H. in Cairo – d.807 H. in Cairo
﷽
He passed it on to Sh. Yahya al-Qadiri.
Read more about the Wafa’i Masters
– May Allah be pleased with them all.
English
الشيخ علي بن محمد وفا (d. 807/1404)
Our mater ‘Ali 154 was young [when his father died]. Alongside his brother, he was brought up under the tutelage of Shaykh Muhammad al-Zayla’i. When he turned seventeen, he took up his father’s place and began delivering regular lessons. His fame spread all over and the number of his followers and disciples multiplied. He resided for the most part in Cairo’s Rawda.
He wrote a number of works that include a collection of invocations, litanies, admonitions, and poetry.
He passed away in his house in Rawda on Tuesday, 2 Dhu’l-Hijja AH 807. By way of sons, he had Abu’l-Abbas Ahmad, Abu al-Tayyib, Abu al-Tahir and Abu’l-Qasim. His biography has been penned by more than one scholar.
Qutb al-Sha’rani writes:
Our master `Ali Wafa reached the pinnacle of virtue, perfection, grace and beauty. There was no one more perfect and more beautiful in Cairo than him. He penned well-known poems and fine postclassical stanzas [muwashshahat] in which thread together secrets of the folks of the path. He was gifted the language of separation [farq] particularization [tafsil], and gatheredness [jam’]. Few saints are given this.
He would often conceal himself from people, as would his brother, our master Shihab al-Din Ahmad. They would only leave the house to deliver a lesson.
When our master ‘Ali died, the like of his funeral had never been witnessed before. His disciples walked in front of the coffin, invoking Allah in a way which softened the hearts of coarse people. His birth had taken place in Cairo in AH 759.
Footnotes:
Türkçe
Referans: Tabakat el-Şaziliyye el-Kubra, Muhammed bin Kasım el-Kuhin [Babası vefat ettiğinde] çok küçüktü. Abisiyle birlikte ve vekilleri Şeyh Muhammed ez-Zeyla’a’nın gözetiminde büyüdü. Şeyh Ali vefa hazretleri 17 yaşına eriştiğinde babasının makamını almış ve düzenli dersler vermeye başlamıştır. İsmi birçok beldede anılmış, ona tabi olanların ve müridlerinin sayıları artmıştır. En çok ikamet ettiği yer Ravdaydı.
Kendisine ait bir çok hizib, vird, münacaat, nasihatler ve şiir divanı vardır.
Ravda’daki evinde 807 yılının Zilhicce ayında bir salı günü vefat etmiştir. Abu’l-Abbas Ahmad, Abu’l-Tayyib, Abu’l-Tahir ve Abu’l-Qasım isimli oğulları vardır.
Kutup İmam Şa’rani hazretleri demiştir ki: Ali Vefa efendimiz fazilet ve kemalin, zerafet ve cemalin had safhasındaydı. Mısır’da ondan daha büyük biri, yüz ve dış görünüş bakımından daha güzel biri görülmedi. Meşhur bir nazmı ve içinde ehli tarikin sırları yazılmış dakik muvassah tarzı şiiri vardır. Kendisine fark, tefsil ve cem lisanı verilmiş, ki bu pek az evliyaya verilmiştir.
Ali Vefa efendimiz vefat ettiği zaman onun cenazesi gibi bir cenaze daha sonra görülmedi. Cemaati ve ashabı cenazenin önünden Allah’ı zikrederek yürüyorlar, bununla katı kalpler yumuşuyordu. Doğumu Kahire’de 759 yılında olan Ali Vefa hazretleri (807 senesinde vefat etmiştir.)
عربي
2. From Kuhin: Tabaqat al-Shadhiliyya – Entry on Sh. ‘Ali Wafa (Ref alsufi.net)
وكان مولانا عليٌّ إذ ذاك صغيرًا، فنشأ مع أخيه في كفالة وصيِّهما الشيخ محمد الزَّيْلَعي، ولما بلغَ مولانا عليٌّ من العمر سبع عشرة سنة جلس مكان أبيه، وعمل الميعاد، فشاع ذكرُه في البلاد، وكثرتْ أتباعه ومريدوه، وكان أكثرُ إقامته بالرَّوضة، وله أحزابٌ وأوراد وتوجُّهات وتصانيفُ كثيرة، وديوان شعر، توفي بمنزله في الرَّوضة يوم الثلاثاء اثنين من ذي الحجة سنة ثمان مئة وسبع، وله من الذكور أبو العباس أحمد، وأبو الطيب، وأبو الطاهر، وأبو القاسم، وقد ترجَمه غيرُ واحدٍ من الأعيان.
قال القطب الشعراني رضى الله عنه: كان مولانا عليّ وفا في غايةِ الفضل والكمال، والظَّرف والجمال، لم يُر في مصرَ أكملَ منه، ولا أجمل وجهًا ولا ثيابًا، وله نظمٌ شائع، وموشحات رقيقة نسجَ فيها أسرارَ أهل الطريق، وأُعطي لسان الفرق والتفصيل زيادة على الجمع، وقليل من الأولياء من أُعطي ذلك.
وكان رضى الله عنه كثير التحجُّبِ هو وأخوه مولانا شهاب الدين أحمد لا يخرجان إلا عند حملِ الميعاد.
ولما تُوفِّي مولانا عليٌّ رضى الله عنه لم تُر قطُّ جنازةٌ مثل جنازته، كانت جماعته وأصحابُه يمشون أمامها، ويذكرون الله بطريقةٍ تلينُ لها قلوبُ الجفاة. ومولده بالقاهرة سنة 759.
