Language: Svenska

Text as PDF
Urdu translation by by Shah Muhammad Chishti
Transl. Prof. A. D. Knysh
Göran Ogén: Sufiska texter i översättning - Al-Qushayrī (biorafier och utdrag ur Al-Risala)

Commentaries:
In 893/1488, Zakariya al-Ansari, who had an ijaza, for teaching the Risala that went back to Abu’l-Mahasin ‘Abd al-Wahid ar-Ruyani, a pupil of al-Qushayri, wrote a commentary on difficult or obscure terms and passages of the Risala entitled Ahkam ad-Dalala ‘ala Tahrir ar-Risala. Al-Ansari’s work was greatly expanded in 1271/1854 by Mustafa Muhammad al-‘Arusi (an adherent of the Arusi branch of the Shadhili order) with his Nata’ij al-Afkar fi Bayan Ma’ani Sharh ar-Risala al-Qushayriya. Two other commentaries in Arabic remain in manuscript: Sadid ad-Din Abu Muhammad al-Lakhmi’s ad-Dalala ‘ala Fawa’id ar-Risala, completed in 638/1240, and one by the celebrated Herati scholar, Mulla ‘Ali al-Qari’ (d. 1014/1605). There is also a partial commentary in Persian by Sayyid Muhammad Gisudaraz (d. 825/1422), the well-known Indian Chishti; he criticizes al-Qushayri in several connections. (Gibril Haddad in his Bio on Imam al-Qushayri)

The Qushayri Risala is one of four indispensable works on the foundations of Sufism:
• قوت القاوبب لأبي طالب المكي – Abu Talib al-Makki: Qut al-Qulub (a source of Al-Ghazali’s Ihya )
• عوارف المعارف لالسهروردي – Al-Suhrawardi: ´Awarif al-Ma´arif
• كتاب اللمع في التصوف لأبي نصر السراج الطوسي – Al-Tusi: Al-Luma´
• الرسالة للامام القشيري – Qurshayri: Risala

الإمام الترمذي : الشمائل المحمدية - دارالكتب الغرب ­
Turkish Edition ­
Urdu: Recommended translation w/ Sharh by Sh. Ameer Gillani (245MB) ­
English Translations: ­
Utvalda hadither (rahma.se)
"So war der Prophet" Abe al-Hafidh Wentzel (Auszug) ­
More : Al-Shamail Chapter 1. Explained by His Eminence Shaykh Muhammad al-Yaqoubi Playlist:
 
Media

t.b.d.

﷽

eş-ŞEMÂİLÜ’n-NEBEVİYYE

(الشمائل النبويّة)

Tirmizî’nin (ö. 279/892) Resûl-i Ekrem’in şemâiline dair eseri.

Tam adı eş-Şemâilü’n-nebeviyye ve’l-hasailü’l-Muśtafaviyye olup şemâil konusunda yapılan ilk çalışmadır ve elli altı başlık altında 424 (bazı neşirlerde 394, 395) hadisten meydana gelmektedir. Bu başlıklarda Resûlullah’ın dış görünüşü, kıyafeti, yemesi içmesi, konuşma şekli, ibadeti, ahlâkı, geçim tarzı ve ölümü ele alınmıştır. Eser tertip ve muhteva bakımından şemâil konusunda yazılan eserlerin en mükemmeli kabul edilmiştir. Tirmizî bu eserine el-Câmiu’ś-śaĥîĥ’inde yer alan şemâille ilgili hadislerin birçoğunu aynen, bir kısmını ihtisar ederek almış, râviler hakkındaki tenkitlerini bazan hiç değiştirmeden, bazan kısaltıp nakletmiştir. eş-Şemâilü’n-nebeviyye’deki hadislerin büyük çoğunluğu sahih, önemli bir kısmı hasen, pek azı zayıf rivayetlerdir. Müellif bazı hadislerden elde edilebilecek fıkhî meselelere de işaret etmiştir. Çeşitli kütüphanelerde pek çok nüshası bulunan eser (Sezgin, I/1, s. 304) Kalküta’da (1252, 1262, 1273), Delhi’de (1303), Leknev’de (1288), Lahor’da (1309), İstanbul’da (1264, 1285), Kahire’de (1273, taşbaskı, 1309, 1375, son iki baskı Bâcûrî’nin eş-Şemâilü’n-nebeviyye üzerine yazdığı el-Mevâhibü’l-ledünniyye adlı hâşiyesinin kenarında, nşr. Tâhâ Abdürraûf Sa‘d, 1988), Bulak’ta (1280, 1290), Fas’ta (1310) ve Humus’ta (nşr. İzzet Ubeyd ed-De‘âs, 1388/1968, Beyrut 1406/1985; nşr. Abdullah eş-Şa‘âr, 1992) yayımlanmıştır.